Opis
Miód gryczany – właściwości
Miód gryczany w postaci płynnej (patoki) ma kolor jasnobrązowy, natomiast przy udziale światła, podczas przechowywania, jego barwa staje się ciemnobrązowa, brunatna, wręcz czarna. Powoli ulega krystalizacji (zajmuje to średnio ok. 3 miesięcy). Charakterystyczne jest wtedy jego rozwarstwienie (część górna zostaje płynna, natomiast krystalizacji ulega część dolna). Po skrystalizowaniu miód gryczany nieco jaśnieje. Smak miodu gryczanego jest dość specyficzny – z jednej strony słodki, z drugiej ostry i piekący.
Na szczególną uwagę zasługują właściwości lecznicze, które miód gryczany zawdzięcza obecnym w nim składnikom: białku, witaminie C (miód gryczany stanowi jej dobre źródło), witaminom z grupy B (zwłaszcza B1, B2 i B3 – ta ostatnia zwana jest również witaminą PP) oraz takim pierwiastkom jak: żelazo (w pełni przyswajalne), miedź, magnez, fosfor, bor, jod, kobalt, nikiel. Miód gryczany zawiera enzymy – amylazy, fosfatazy, inwertazy.
Jak spożywać miód gryczany?
Miód gryczany można jeść bezpośrednio łyżeczką, smarować nim pieczywo, dodawać do zup mlecznych albo rozpuszczać w ciepłych napojach (wodzie, herbacie, mleku, naparze ziołowym). Należy jednak pamiętać, że napój przed dodaniem miodu powinien być przestudzony, ponieważ w wysokiej temperaturze miód traci lecznicze właściwości.
W stanach chorobowych można stosować 1–2 łyżki miodu gryczanego (a nawet więcej, jeśli nie ma skutków ubocznych) 3 razy dziennie. Profilaktycznie może być to 1–2 łyżki stołowe na dzień.
Dzieciom podaje się miód gryczany, zaczynając od niewielkich ilości. Miód to produkt przeznaczony dla dzieci, które ukończyły rok życia.
Miód gryczany, ze względu na znaczną zawartość kwasów, znalazł również zastosowanie przy wyrobie miodów pitnych.